ντινος χριστιανοπουλος

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:

μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ...

μας οδηγουν σε αφανισμο.... να μην παει κανεις να ψηφισει...ετοιμαζουν μετα τις εκλογες νεες περικοπες στους μισθους των ιδιωτικων υπαληλων..νεες περαιωσεις ακομα και ανθρωπων που εχουν φυγει απο τη ζωη και ζητουν τα λεφτα απο τις χηρες τους με τις συνταξεις πεινας...το 2012 θα εχουμε πανω απο 120.000 νεους ανεργους....οι αυξησεις στα τιμολογια των δεκο θα ειναι πανω απο 13 %...μην συμμετεχεται σε ολο αυτο που γινεται εναντιων μας..αντιδραστε...παρτε τα παιδια σας....τον συντροφο σας...και πηγαινετε μια εκδρομη...μια βολτα...μην παει κανεις να ψηφισει...αν δουν οτι δεν αντιδρουμε θα μας κανουν χειροτερα πραγματα αμεσως την επομενη μερα των εκλογων...μας κανουν το συνδρομο του βρασμενου βατραχου...
Αν παρουμε έναν βατραχο και τον πεταξουμε μεσα σε μια κατσαρόλα με καυτό νερό, ποιά νομίζεται οτι θα είναι η αντίδρασή του? Σίγουρα θα προσπαθήσει να πηδήξει έξω απο την κατσαρόλα βάζοντας όλες του τις δυνάμεις και ενέργεια στην έξοδό του απο το καυτό νερό.
Αν αντιθέτως τοποθετήσουμε έναν βάτραχο μέσα σε μια κατσαρόλα με κρύο νερό και αρχίζουμε να το ζεσταίνουμε σιγά σιγά, ξέρετε τι θα συμβεί? Η απάντηση είναι οτι ο βάτραχος θα βράσει ζωντανός καθώς η λειτουργία της ομοιόστασης που διαθέτει θα προσαρμόζει την θερμοκρασία του σώματός του στις σταδιακές αυξήσεις της θερμοκρασίας του νερού.
Αυτό συμβαίνει και στην καθημερινότητα αλλά και στην προσωπική μας ζωή. Δηλαδή συνηθίζουμε την σταδιακή επιδείνωση μιας κατάστασης και δεν το αντιλαμβανόμαστε. Και μια ωραία πρωϊα, αντιλαμβανόμαστε οτι έχουμε βράσει ζωντανοί......καντε τους λοιπον να δακρυσουν...μεχρι θανατου.....

Προτεραιότητες

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε μια μέρα στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο. Αυτός χαμογέλασε και, χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο. Αυτός χαμογέλασε πάλι και, χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βοτσάλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο. Αυτός χαμογέλασε και πάλι και πήρε από τη χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και τα άδειασε μέσα στο βάζο. Η μπύρα γέμισε όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ξαναρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές γέλασαν αυτή τη φορά και απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο.
-Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, όπως η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη. Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας. Οι σπουδές μας, η εργασία μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλετε πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα, αλλά ούτε και για τις πέτρες. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε το σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε το δήμο και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας τους, όμως, ρώτησε: -Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει; Ο καθηγητής γέλασε και απάντησε: -Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σου πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σου, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, αυτό που έχει σημασία και πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος και χρόνος για δυό μπυρίτσες…

5 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΘΛΙΨΗΣ...

Χαραματα 22 ιανουαριου 2011...τα καθιερωμενα πρωινα μου 5 χιλιομετρα...σαββατο σημερα και μια τρελλη ερημια στους δρομους του πειραια.Λες και ανοιξε η γη και τους καταπιε ολους μεσα σε λιγες στιγμες στο βροχερο αυτο τοπιο...σκεψεις τρεχουν πολλες μαζι με εμενα και με ακολουθουν σε 5 ατελειωτα χιλιομετρα κυνηγοντας με να παω ολο και πιο γρηγορα....γιατι αφησα σημερα το καταραμενο mp3 μου και πηραν τη θεση του ολες αυτες οι σκεψεις???Αισθηματα ενοχης και απογοητευσης μου ερχονται στο μυαλο...αυτο βλεπω στα προσωπα ολων οσων συναντω τον τελευταιο καιρο....και απελπισια...μια απελπισια που δεν γινεται να μην την δεις στα ματια ολων...και στα δικα μου...αλλωστε η κοινωνια καθρεφτης ειναι,οπως σε κοιταει την κοιτας....τελειωνουν?οχι ακομα...λιγα μετρα ακομα....ατελειωτα σημερα...ο γυρος του κοσμου με την θλιψη...πολλα πραγματα ηθελα να αλλαξω...αλλα φοβαμαι οτι δεν γινεται τιποτα...η σιωπη που καποτε με εβγαζε απο αδιεξοδα σημερα με συνθλιβει....η αγαπη που παλια με εκανε να συγχωρω τα παντα και ολους γυρω μου...σημερα δεν την νιωθω....τελειωσανε επιτελους???ευτυχως...ατελειωτα ηταν σημερα....και πολυ βαθεια....

σ.μαλαμας

Τι σε γεμίζει πραγματική χαρά, τι κινητοποιεί την ενέργεια σου;

Έχω τους λόγους μου, τα παιδιά μου, τις βόλτες μου στα βουνά εδώ στην Πίνδο, γενικά στιγμιότυπα μικρά με κρατούν, τώρα μπαίνει καλοκαίρι, πηγαίνω και βλέπω τη θάλασσα, ρίχνω το καταπληκτικό μου κορμί μέσα στα νερά... Δεν είμαστε και τόσο χαρούμενοι άνθρωποι, πάντως... Πάσχουμε από έναν σχετικό πνευματικό ψυχικό υποσιτισμό τις τελευταίες δεκαετίες. Βλέπω μονάχα μισό-χαρούμενα πρόσωπα... Τα πρόσωπα τα χαρούμενα είναι μόνο τα παιδικά πρόσωπα που δεν έχουν μπει στο έργο το δικό μας, στη νοητική κρεατομηχανή των συγκεκριμένων προθέσεων και των σχεδιασμών της καριέρας, της δουλειάς και του πλούτου... Θεωρούσα πως είναι περαστικά αυτά, αλλά είναι πολλές οι δεκαετίες που ο κόσμος σφίγγεται συνεχώς, έχει πάθει αφυδάτωση...

Υπάρχουν λόγοι πολύ σοβαροί, το οικονομικό, τις στρατιές νέων ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, που πάνε να δουλέψουν ως τι; Ως πρώην σκλάβοι με 500 και 600 ευρώ ακόμα και με 1000; Τι είναι αυτό που περιμένουν οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι; Από πού να έρθει η χαρά; Να γίνεις βουδιστής και να πεις ότι όλα είναι τέλεια; Είναι λίγο παραφρονημένο το πράγμα... Κάποιος ή κάτι κλέβει τη χαρά και δεν είναι έξω από εμάς, έχουμε μεγάλη ευθύνη... Σ.ΜΑΛΑΜΑΣ

ΟΣΟ ΠΑΕΙ ΑΓΡΙΕΥΕΙ....

τελικα δεν ξερω ποσοι απο σας εχεται αντιληφθει η παρακολουθειται τι γινεται γυρω σας.ενα τελμα και μια κριση που οσο παει βαθαινει...ο μπακαλης της γειτονιας μου με ρωτησε προχτες αν θα πληρωσω μετρητα η με πιστωτικη καρτα...αυτη την εβδομαδα πρεπει να μαλωσα και με 7-8 πακιστανους στα φαναρια που με το ζορι ηθελαν να μου καθαρισουν το ηδη καθαρο παρ-μπριζ,και μαλιστα με μεγαλη επιθετικοτητα...στην περιοχη μου βλεπω ολο και πιο πολλες μισοτελειωμενες και παρατημενες οικοδομες...παρα πολλοι ανθρωποι χαιρονται με ολη αυτην την παραλογη υψηλη θερμοκρασια μεσα στο καταχειμωνο μονο και μονο για να μην αναψουν τα καλοριφερ....ξημερωματα και πηγαινοντας προς την δουλεια μου βλεπω ολο και πιο πολλους ανθρωπους κρεμασμενους στους καδους σκουπιδιων....καθε μερα για να μπω σπιτι μου ανοιγω δρομο μεσα απο τα αμετρητα φυλλαδια delivery....οι διαφημιστικες πινακιδες στους δρομους καθε μερα και λιγοτερες λες και ξαφνικα καποιος εκοψε τις σχεσεις μας με τον καταναλωτισμο....ισως τελικα να τα βλεπω μονο εγω...μακαρι να τα βλεπω μονο εγω...μακαρι να ειναι αποτελεσμα της νοσηρης μου φαντασιας και να μου πει καποιος:ξυπνα...ωρα να πας για δουλεια...