σ.μαλαμας

Τι σε γεμίζει πραγματική χαρά, τι κινητοποιεί την ενέργεια σου;

Έχω τους λόγους μου, τα παιδιά μου, τις βόλτες μου στα βουνά εδώ στην Πίνδο, γενικά στιγμιότυπα μικρά με κρατούν, τώρα μπαίνει καλοκαίρι, πηγαίνω και βλέπω τη θάλασσα, ρίχνω το καταπληκτικό μου κορμί μέσα στα νερά... Δεν είμαστε και τόσο χαρούμενοι άνθρωποι, πάντως... Πάσχουμε από έναν σχετικό πνευματικό ψυχικό υποσιτισμό τις τελευταίες δεκαετίες. Βλέπω μονάχα μισό-χαρούμενα πρόσωπα... Τα πρόσωπα τα χαρούμενα είναι μόνο τα παιδικά πρόσωπα που δεν έχουν μπει στο έργο το δικό μας, στη νοητική κρεατομηχανή των συγκεκριμένων προθέσεων και των σχεδιασμών της καριέρας, της δουλειάς και του πλούτου... Θεωρούσα πως είναι περαστικά αυτά, αλλά είναι πολλές οι δεκαετίες που ο κόσμος σφίγγεται συνεχώς, έχει πάθει αφυδάτωση...

Υπάρχουν λόγοι πολύ σοβαροί, το οικονομικό, τις στρατιές νέων ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, που πάνε να δουλέψουν ως τι; Ως πρώην σκλάβοι με 500 και 600 ευρώ ακόμα και με 1000; Τι είναι αυτό που περιμένουν οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι; Από πού να έρθει η χαρά; Να γίνεις βουδιστής και να πεις ότι όλα είναι τέλεια; Είναι λίγο παραφρονημένο το πράγμα... Κάποιος ή κάτι κλέβει τη χαρά και δεν είναι έξω από εμάς, έχουμε μεγάλη ευθύνη... Σ.ΜΑΛΑΜΑΣ